Bouw van de Challenger II schaal 1:2

Je bent een houtworm of niet. Bij mij is dat geen twijfel. Vliegen is leuk, maar bouwen is mooier. Dit is natuurlijk een valkuil, want wat je bouwt moet natuurlijk ook wel kunnen vliegen.

Klassieke zwevers en dubbeldekkers zijn mijn favoriet en dan zie je in het FMI modelbouwblad een beschrijving van de Challenger II schaal 1:2 en niet moeilijk te vliegen. Complete bouwdoos met gefreesde materialen te koop bij EMHW ( www.emhw.de ). Duur, dus niet doen. Is ook groot, kan eigenlijk niet in de auto. Spanwijdte 2,68 mtr en romplengte 2,92 mtr.

Maar dan ineens op ebay.de, net over de grens is een bouwdoos te koop voor de helft. Toch maar doen dan, want hij is toch wel mooi en groot.
Hebbes en met de stickers van de Bulldog van Le Roy, dus er hoeft ook niet meer nagedacht te worden over hoe hij beschildert moet worden.

Je ontdekt natuurlijk wel, dat de bouwdoos 1 is maar de motor is 2 en de apparatuur is 3. Opgeteld wordt het toch weer onverantwoord, maar mooi is het.

De bouwwijze is eenvoudig en kan eigenlijk niet fout door de manier van construeren. Je kunt eigenlijk zonder tekening bouwen, doordat alles precies op maat gefreesd is. Er is een eenvoudige beschrijving met tekst en foto’s per onderwerp en honderden foto’s op een DVD om de bouw te begeleiden.

Je bent voor de bouw alleen nog waterbestendige witte houtlijm en epoxy nodig. Verder een paar kleine vijltjes om om hier en daar de passing wat bij te werken en een kabelzaagje om de onderdelen uit de grote plaat te halen. (gebruiken als los blad en een eind eraf breken)

Het vormgeven gaat snel, de vleugels en de roeren worden eerst gebouwd, omdat je die nodig bent om de instelhoeken te controleren op de romp en voor het monteren van het hoogte roer en het baldakijn voor de boven vleugel.

Hiervoor gebruik ik een Instelhoek meter van Robart een perfect instrument, maar moest wel wijder gemaakt worden i.v.m. de breedte van de vleugels (is door een collega lid perfect gedaan)
Meten is weten, maar de kwaliteit van de gefreesde en gemonteerde delen was zo goed, dat hier niets aangepast behoefde te worden.

De motor is een 3W 170, bij de bouw van de dome waar hij opstaat, moet je hier rekening mee houden, in mijn geval moest hij 2 cm ingekort worden. Hierna wordt de dome in de epoxy gezet en met 2 lagen 160 gr glasdoek ingedekt. Hierdoor krijg je een zeer sterke dome. De uitlaten zijn van Weiershäuser gekozen, omdat ze mooie aansluitingen hebben, die je goed kunt uitlijnen naar de dempers.

De vleugels en roeren worden bespannen met Oratex en de romp voor de helft met Oratex en de andere helft met glasweefsel platen welke gelijmd en geschroefd wordt.

Niet beschreven is, hoe je de apparatuur in moet bouwen ( 14 servo’s etc.etc. ) Zelf heb je wel ideeën, maar je twijfelt of het sterk genoeg is. Maar via internet kon ik wat voorbeelden vinden en vergeet niet dat 2-componentenlijm zoals UHU 300 een trekkracht kunnen weerstaan van 300kg/cm. Dus het materiaal breekt eerder dan de lijm las.

Ik ben nu zover, dat alles ingebouwd wordt. Ik heb er veel plezier aan beleefd tot nu toe. Ik denk dat er nu zo’n 120 bouwuren inzitten en er komen er nog wel 80 bij.

Het is nu zover, dat er begonnen kan worden met het indekken van de romp en vleugels.

Als bekledings materiaal heb ik Oratex gebruikt. Ik had nog wat liggen in geel en antiek en heb geel bijbesteld. Alles wordt gespoten in 2 K lak, dus de onderkleur is eigenlijk geen probleem. De romp heb ik in 3 delen bekleed. Eerst de onderkant en dan twee maal een zijkant en het richting roer in een keer meegenomen. Was wel lastig, maar Oratex laat zich mooi krimpen, en dan lukt het toch wel weer. De romp, maar ook de rest, is zeer licht gebouwd, om de 25 kg grens niet te overschrijden, dus ook niet te veel krimpen om vervormen te voorkomen. De dunne GVK beplating op het voorste deel van de romp, moet met seconden lijm aangebracht worden en wordt dan nog om de 2 cm met kleine kruiskop schroefjes vast gezet (meer voor de sier dan werkelijk natuurlijk in een balsa latje geschroefd) Dit vond ik het moeilijkste, omdat je het strak wil hebben en dat lukt eigenlijk niet. Wel in de rondingen, maar niet op de vlakken. Op een gegeven moment moet je stoppen en het maar goed vinden.

Het was ondertussen zomer geworden en het project heeft stilgelegen en heb er van alles tussendoor gedaan oa Rudi helpen met zijn Bocian ( zie ander project )

Veel werk was het aanpassen van de neuskap. De motor die er in gaat is een 3W 170 . Deze heeft de carb aan de onder kant. Geen ruimte dus in de kap. Een luchthapper aanbouwen leek me een goede oplossing. Maar daarmee was ik er nog niet. De lucht inlaten in de kap zijn zo groot, dat je niet zeker bent, dat het op de goede plek komt voor de koeling van de motor. Dus hier deflectoren ingebouwd om de lucht naar de cilinders te geleiden. In beide gevallen eerst een balsa plankjes konstruktie gebouwd en dit daarna afgewerkt met epoxy en glasmat. Hierna kon het balsa weer weggehaald worden.

In een vliegtuig hoort een piloot en in mijn geval moest dat schaal 1:2. Waar vind je zoiets? Zoeken via het web en natuurlijk in de US waar alles groot is, was er wel wat en wel bij www.litepilots.com . Eigenlijk moest ik iets hebben met een helm, maar ik kwam niet verder dan de bestelde buste (hij lijkt op Elvis, bleek later)

Je wilt dan ook wel een cockpit interieur, maar het mag niet te veel wegen. Al zoekende kwam ik op de virtuele cockpit. Eigenlijk een foto van de hele cockpit incl. stoel en instrumenten paneel. Dit leek me wel aardig. Internet gaf me het adres van Kregg Wright en hij kon wel wat maken voor de Challenger als ik hen sjablonen van de romp zou sturen in karton. Na een paar weken kwam er een prachtige cockpit foto, welke precies paste (hier foto virtuele cockpit). Je kunt het niet er goed zien op de foto, maar in werkelijkheid ziet het er goed uit.

Nu komt er een fase en die heet afwerken en spuiten. Ik heb de fout gemaakt het eerst zelf te willen proberen, tegen beter weten in eigenlijk. Het is onmogelijk dergelijke grote oppervlakten thuis (dat is buiten) te spuiten zonder er stof, vliegjes etc. in te krijgen.

Uiteindelijk toch maar een afspraak met de spuiter gemaakt die dit wel eerder voor me gedaan had. Er moet een zo dun mogelijke laag op en er moet gespoten worden bij een lage temperatuur, anders dan een autospuiter gewend is. Op een zaterdag ochtend dan maar en het verder weekend om te drogen, maandag om 8.00 uur aanwezig om de spullen uit de spuitcabine te halen. Het zag er goed uit in verkeersgeel, maar dit is nog maar de eerste kleur. Er moet nog een tweede kleur op en wel zwart. Hiervoor moet alles afgeplakt worden. Een operatie op zich is de deellijn op de romp, op de volle lengte. Om af te plakken moet er geen crêpepapier plakband gebruikt worden, want hier kruipt de verf onder bij het spuiten, maar een hiervoor speciale plastic tape, die in verschillende breedtes te krijgen is waaronder een hele smalle om mooie rondingen te kunnen maken zonder vouwen (zie hiervoor de Bocian beschildering)

Voor het echter zover was kon ik het niet laten om op de gele beschildering, de Bulldog stickers te plakken en de eerste rijen beplating schroefjes in te draaien, hiervoor had ik RVS schroefjes besteld, omdat ik de gegalvaniseerde niet mooi vond.

De spuiter had even geen tijd voor me i.v.m. met de vele schades door het winterweer, wel jammer want ik begon echt weer enthousiast te worden, na de eerste kleur en bestickering. Het afplakken koste me toch wel een hele dag. hier verkijk je je op.

Volgende keer verder………………………..

9 mrt 2011.
Inmiddels heeft de challenger succesvol gevlogen!